Maria Kulesza

Zawsze interesowało mnie szkło – jego tajemnica; to, że żyje właściwie tylko dzięki światłu; sugeruje, a nie ustala; daje widzowi swobodę tworzenia własnych obrazów. Szkło jest dla mnie fascynującym materiałem, przez który próbuję przekazać moje spojrzenie na rzeczywistość. Tematem moich szklanych rzeźb jest najczęściej człowiek – wizerunek jego postaci lub portret metafizyczny. Na początku były to prace nasuwające skojarzenia z władcami starożytnych cywilizacji, książętami; późniejsze dotyczyły także współczesności.

Nazywam je Portretami metafizycznymi 21. wieku – czasu, w którym cywilizacja przenika duchowość człowieka. Duchowość ta jest coraz częściej zastępowana techniką, mediami, pieniądzem, np. prace Midas, Cybernimfa. Są to realizacje pełne metaforycznych refleksji nad człowiekiem a zarazem fantazyjne i oryginalne obiekty szklane.

W ostatnim czasie powróciłam do bliskiej mi kiedyś tematyki starożytnych podróżników, przemierzających nieznane morza w kruchych łupinach. Tajemniczy świat Celtów i Wikingów inspiruje mnie przy tworzeniu szklanych obrazków-kolaży. Łączę w nich wykorzystywane już wcześniej techniki witrażu, grafiki i inne.

Podróżnicy z moich prac wyruszali w drogę, by odkryć tajemnice znajdujące się tuż za horyzontem, by poszerzyć granice swojego świata. Teraz wszystkie mapy są już narysowane i tajemnicy poszukujemy w rejonach niewidzialnych.