Brigitte Zander

Brigitte Zander (rocznik 1942) studiowała w latach 1978-1981 malarstwo, druk, plastykę i rysunek na Freie Kunstschule w Wiesbaden.

W 1981 roku razem z innymi artystami założyła atelier Römerberg i od tego czasu należy do tego stowarzyszenia. U prof. Duttenhoefer uczyła się rysunku, druku i rzeźbiarstwa a u Eberharda Riedla malarstwa. Współpracowała artystycznie z Michaelem Schnädterem i prof. Robertem Preyerem.

W latach 1985-1993 uczyła malarstwa w atelier. Obecnie prowadzi sporadycznie seminaria malarskie i pracuje jako wykładowca, również na corocznym sympozjum artystycznym na zamku Dhaun. Na corocznych wystawach artyści prezentują publiczności swoje prace. W 1996 roku Brigitte Zander została członkiem związku artystów w Essenheim. W 1997 została przyjęta do GEDOK Rhein-Main-Taunus a w 2004 do Société Européenne de Culture w Wenecji. Brigitte Zander pracowała jako księgarka, potem jako dyplomowany pedagog społeczny i malarka.

Liczne wystawy w Hesji: Wiesbaden, Bad Camberg, Frankfurt, Aschaffenburg, Igstadt .Breckenheim. Oprócz tego wiele wystaw w innych krajach związkowych Niemiec: Mainz, Simmern, Kirn, Frankenthal, München, Essenheim i inne. Poza tym wystawy w Polsce w Włościborzu i na Uniwersytecie Wrocławskim w roku 2004.

Brigitte Zander jako malarka zafascynowana jest różnorodnością zjawisk natury i człowiekiem żyjącym w jedności z przyrodą. Naturę artystka poprzez redukcję tego, co realne, do abstrakcji przekształca w coraz to nowe światy obrazów. Człowiek w spotkaniu z naturą jest tematem wielu jej prac.

Sama mówi o sobie: „Malowanie w plenerze z intensywnym, medytacyjnym przeżywaniem obserwacji stało się dla mnie nieodzowne w ciągu lata moich podróży. Ruch i gra świateł w plenerze powoduje nową grę kolorów i kieruje ruchem pędzla, który mimo tego jest robiony świadomie. Ten ruch próbuje uchwycić to, co ulotne w przedstawianych zjawiskach. Drzewo i niebo, góra i jezioro, jasne i ciemne uzyskują linię, formę i kolor i stają się nową rzeczywistością. Odczucie zostaje wyrażone.

„Trzeba najpierw wniknąć w to, co widzialne, jeśli chce się zrozumieć to, co niewidzialne.” Max Beckmann